Franssens streeft naar kosmische harmonie
De Gelderlander 07-10-2000
Wil Kox
Franssens streeft naar kosmische harmonie
De eigentijdse Nederlandse muziek kreeg afgelopen donderdagavond in een ongelofelijk mager bezette concertzaal van De Vereeniging in Nijmegen een verassende belichting met de Nederlandse premiere van Sanctus van Joep Franssens. Men is de laatste decennia nogal ingesteld op experimenten, vanuit een bepaalde zucht naar vernieuwing, met als resultaat vaak bittere muzikale armoede en een zich afwenden van het publiek op een handjevol hardnekkig getrouwen na. Het gezang voor orkest, zoals dit instrumentale Sanctus wel genoemd wordt, breekt fundamenteel met al dat geexperimenteer. Franssens heeft zich in de loop der jaren afgewend van het modernisme, dat verantwoordelijk mag worden gesteld voor de kloof tussen het hedendaagse componeren en het publiek. Met dit werk schrijft hij zich bewust van de kracht van de in de tonaliteit gefundeerde drieklank gewoon goede en aansprekende muziek. Het is muziek die streeft naar een soort kosmische harmonie, zonder dat ze afglijdt in een soort glycerine-achtige Hollywood patronen. Klankkleur en een langzame golvende voortbeweging staan in dienst van een pure muzikale evocatie, die op haar beurt weer voeding geeft aan de gedachte, dat muziek en de mens, die met zijn hart ‘denkt’, op elkaar zijn aangewezen. Het veel meer dan plichtmatige applaus, onderstreepte dat Franssens met zijn Sanctus inderdaad de mens kan raken.