Joep Franssens blijft zichzelf in langzame, symfonische muziek

Joep Franssens blijft zichzelf in langzame, symfonische muziek
NRC 27-11-2006
Jochem Valkenburg

Joep Franssens blijft zichzelf in langzame, symfonische muziek

Concert: Nederlands Philharmonisch Orkest olv Steven Sloane, met Colin Currie, marimba. Gehoord 25/11 De Doelen, Rotterdam
Door Jochem Valkenburg
Niemand schrijft zulke muziek als Joep Franssens. Met bewonderingswaardige standvastigheid componeert hij in een idioom dat hem in het Nederlandse muziekleven in een redelijk isolement bracht, maar tegelijk – de ovatie van zaterdag in Rotterdam bewees het opnieuw – een heel eigen schare bewonderaars opleverde.
Je zou kunnen zeggen dat Franssens zich heeft gespecialiseerd in de ‘langzame delen’ uit de symfonische traditie. Bridge of Dawn, geschreven in opdracht van De Doelen die veertig jaar bestaat klonk net als veel van Franssens’ eerdere composities als een nakomeling van het Adagietto uit Mahlers Vijfde Symfonie en Nimrod uit Elgars Enigma Variaties. De bredere context waarin die delen stonden is bij Franssens afwezig – het emotioneel hoog oplopende tussenspel is hoofdzaak geworden en wordt tot grote lengte uitgerekt.